DOSTLUK GÜZEL GERİSİNİ BOŞ VER

Yağmur yağmıyo diyenlere inat mı bu kış yağmurdan güneşi göremiyoruz bilmiyorum ama bu yaz sonu da suyumuz kalmadı diye bağırırlarsa pes diyeceğim artık.
Dün akşam her hafta buluştuğum dostlarımla yemeğe çıktım.Biz daltonlar her hafta Cuma buluşuruz aslında ama, bu hafta geçen haftayı işlerimiz nedeniyle es geçmek zorunda kaldığımızdan Salı buluştuk.Bazen yemek yeriz,bazen ev ziyareti yaparız ama mutlaka görüşürüz.Bu çılgın ve de şaşkın kızlar benim ilkokuldan beri tanıdığım ama samimiyetimizin ortaokul ve lise dönemlerinde pekiştiği yegane dostlarım.Neler yaşadık biz bu cadılarla. Evden mi kaçmadık partilere gideceğiz diye,birbirimizi mi idare etmedik erkek arkadaşlarımızla buluşabilelim diye.Ölümlerden bile döndük.Yüreğimizin ağzımıza geldiği çok zaman yaşadık yani.Ama hepsi güzel anılar olarak resimlerde kaldılar.Şimdi hepsi evli,birinin çocuğu var bir diğeri hamile vs.vs. Bazılarımızın kocası diğerinin kocası ile fikir ayrılığına düştüğü için eşli görüşmeyi pek tercih etmiyoruz.Ama nadiren kahvaltı ve evlerde yemek olduğunda katlanıyorlar:)
Onlar benim annem,kardeşim,ablam,doktorum,öğretmenim herşeyim yani.Ben de onlar için tabii. Bazen hiç kimsenin bilmediği sırları , bazen dedikoduları , bazen de üzüntülerimizi , sıkıntılarımızı ,bazen sevincimizi paylaşıyoruz onlarla.Farklı yerlerde yaşamış olsakta zaman zaman biraraya geldiğimizde kaldığımız yerden devam eder dostluğumuz.Yollar yıllar bizi hiç ayırmamışcasına.
Depresif bir gün geçirsem hemen ararım , msn de yazışırız yada buluşuruz.Bilirim ki derdime derman olacaklar.Moralimi düzeltecekler.
Doğumgünlerimiz bile biri hariç sırayla.
Şimdi en büyük derdimiz tasamız ilerde bizim çocuklarımız da arkadaş olupta bizi uyutmaya kalkarlar mı?Yemeyiz sanırım ama, göreceğiz.
Kendimi çok şanslı hissediyorum.Çünkü hayatımda onların yerini hiç kimse tutamaz biliyorum. Cadolazlar iyiki varsınız ve iyi ki hep yanımdaydınız ve yanımdasınız.Siz olmasanız dünya bir parça eksik kalırmış.
Gerçektennnnnnn:)