Verilmiş Sadakamız Varmış

Yatağımda mışıl mışıl uyurken hafif bir sallantıyla uyandım.Deprem oluyor geçer diye düşündüm.Deprem bölgesindeyiz malum.Sık sık sallanırız.Binamızada güveniyoruz.Deprem talimatlarına uygun olarak yapıldı biliyoruz.Ama bu seferki ne binanın sağlamlığı nede başka bir şeye güvenmenin önemi yok diye düşündürdü.Şimdi gülüyorum yaşadıklarıma ama o an.
Önce yavaş yavaş sallandık.Rutin her zamanki gibi diye düşündüm.Bir gözüm açık geçer şimdi dedim.Ama sonra resmen bir beşiği sert sert sallarsınız ya öyle bir oraya bir buraya sallandık sanki bizde.Tek yaptığım besmele çekmek ve galiba son dakikalarımı yaşıyorum diye düşünmek oldu.O anda ne kocan ne ailen hiç bir şey düşünemiyosun.Sanırım beynin durduğu nadir anlardan:)
Deprem durdu biz üstümüze ne geçirdiysek hop hemen aşağıya indik.Çünkü bilemiyorsun öncü mü ardçı mı!!!Mazallah.
Bir kaç kişiydik ama aşağıda.İnsanlar inmedi.Bizde zaten 1 saat kadar sonra eve döndük.Ertesi gün konuştuğumuzda bana "neden indiniz ki?" diye sordular.Ben önce şaşırdım.Sonra "ya öncü olsaydı,bilemiyoruz ki" dedim.Aman nolcak dediklerinde,ülkemde hiç bir şeyin bu boşvermişlikle düzelmeyeceğine karar verdim.
" Ya hanım abla,hadi şimdi ucuz kurtulduk.Ama bu bölge yıkıcı depremlere açık.Ben kalkmayıp,aşağıya inelim demesem ve yıkıcı bir deprem olsa ve ben yaşasam Allah korusun onlara bir şey olsa,sence ben diye bir şey olur mu?Yada o zaman da boşver bir şey olmaz diyebilir misin?"dedim.
Abla kem küm etti.Ama haklıyım.Bu deprem 6.4 tü ve sadece kısa sürdü.Bir kaç saniye daha sürseydi taş taş üstünde kalmazdı.