Hayatta ne Yalan ne Gerçek

Bazen çocukluk dönemine geri dönmek istiyorum.Onlar kadar doğal,içten,karşılıksız sevgi veren bir canlı daha var mı?
Dün eve giderken içim kazınınca bir paket bisküvi aldım.Eve kadar dayanamıyacağım için açtım ve içinden bir tane yedim.İkinciyi elime aldığımda,mahalledeki dükkanların önünden geçiyordum.Amcamın kızının dükkanının önünden geçerken amcamın ,babamın orada oturduklarını gördüm ve yanlarına gittim.Bisküviden onlarada ikram ettim.Tam o sırada amcamın kızının çok bilmiş bıdırcığı marketten ekmek almış ,eve gidiyordu.Durdu,bize baktı ve "Ne yiyorsunuz?" diye sordu.Biz de ona uzattık böylelikle.Ekmeği eve bırakıp yanıma geldi ve bu sefer" Bitti mi bisküvi"diye sordu.Neyse bu benim çok hoşuma gitti.O kadar doğal ki onun için o soruyu sormak.Sonra kendimizi düşündüm.Kısacık hamileliğimde bile canım bir şey istediğinde utandım söylemeye.Halbuki ne kadar doğal bir olay.Küçüklüğümüzde gayet normal olan bir şey nasıl olurda büyüdüğümüzde ayıp haline gelir ki?
Bir kaç hafta evvel de bir arkadaşıma gidiyoruz eşimle.Elimizde borcamın içinde poğaça var.Sokakta oynayan ufaklıklardan biri yanımıza gelip"Nereye gidiyorsunuz?" diye sordu.Mahallenin muhtarı ya herşeyden haberi olacak.Arkadaşımıza dedik."Ne götürüyosunuz?"Poğaça dedik."Biliyo musun ben hiç poğaça yemedim"dedi.Biz eşimle koptuk.Açtık poşeti verdik eline.Annesi duysa kahrından ölür.Ama o kadar şekerdi ki.
Çocuklar her düşündüklerini özgürce söyleyebilen yegane varlıklar.Bazen bizde o kadar fütursuz olsak keşke diyorum.Makyajımı çok koyu yaptığımda "Öcü olmuşsun " diyen yeğenim,pembe ve şıkır şıkır giyindiğimde "cici bebi"diyerek beni seven komşumuzun kızı,beni gördüğünde önce şaşıran ve sonra boynuma sarılıp çok uzun zamandır görüşmüyormuşuz gibi bana uzunca sarılan arkadaşımın kızı hepsi o kadar tatlılar ki.İçlerinden ne geliyosa o.Oysa biz o kadar çok sıkıyoruz ki kendimizi yaşamda.Ne içimizden gelen sesi dinlemeye vakit ayırıyoruz,ne de istemediğimiz bir durum karşısında tepkimizi dile getiriyoruz.Yüzümüzde yalandan bir gülümseme takılıyoruz hayatta.