KAYBETTİK

Ne enteresan artık apartmanımızdaki insanları tanımıyoruz.Apartmandan inerken karşımdan gelen insana gülümsediğimde bazen öylece donakalıyor gülümsemem.Neden böyle olduk ki biz? Nerde kaldı o annelerimizin apartmana yeni biri taşındığında hoşgeldine gitmesi,gitmesede eşyaları taşınırken bir şeyler yapıp götürmesi.Ya da kandillerde gelen kandil simitleri,lokmaları,helvaları...Aşure ayında yapılan aşureler???Hiç yok değil ama o kadar az ki.Bazı değerlerimizi çok hızlı bir şekilde kaybediyoruz.
Oysa ben akşamüstü balkonda oturup çay içerken aklına gelip beni arayan ,hiç bir kandili helvasız geçirmeyen teyzeleri özlüyorum.O sıcaklığı bir daha bulabilir miyiz bilemiyorum.Sadece annelerimizin döneminde mi kaldı acaba?Çok mu iş güç peşinde koşar olduk?

Güzel olan şeyleri kaybettik a dostlar :(