Bendeniz Lisedeyden

Dün bin kere gittiğim Çarşı'ya 1001 inci gidişimde aklıma Lise günlerim geldi.Nasıl ve neden bilmiyorum.Ama havanın hafif rüzgarlı olması,denizdeki dalga falan filan beni o günlere götürdü.Dolmuşla giderken sanki öğlen yemeğinden sonra okula dönüyormuşum gibi hissettim.Güzel günlerdi o günler.
Her gördüğümüzü iyi insan diye tanımlardık o günlerde.Aslında ne olduğuda pek önemli değildi galiba.Eli ayağı düzgünse,konuşmayı biliyosa iyi insandı o bizim için.Ne iş yaptığının,nereli olduğunun,ailesinin kim olduğunun,parası olup olmadığının bizim için önemi yoktu.Ne safmışız.Ama öyle oluşu güzeldi galiba.
Bir kaç ay evvel Liseden tanıdığım ,güzel bulduğum ve imrenerek baktığım bir kızla karşılaştık.Ben onu tanıdım,o da beni üstelik ismimle hatırladı.Halbuki Lisede çok farkedilebilir bir kız olmadığımı düşünürdüm.Şaşırdım.Belkide o yaşlarda insan kendini pek beğenemiyordur.Bu sebepten öyle düşünmüşümdür.
Lisede TM öğrencisiydim.Sınıfımızda 19 kişi vardı.Bir kaç kişi hariç iyi görüşürdük.Hala görüşüyoruz o ayrı.Ama o zamanlar bir yere gidilecekse hep beraber gidilirdi.Bara mı 15 kişi,yemeğe mi 15 kişi öyle kalabalıktık yani.Sonra üniversite hop herkes ayrı yerlere.Sonra yaz tatillerinde görüştük.Taki hepimiz evlenene kadar.Hala görüşüyoruz ama daha bir mesafeli.Ama hala onlardan birini gördüğümde yüzüme engel olamadığım bir sırıtma gelip yerleşiyor.Çok eğlenmiştik hep beraber çoook.Çok komik ve eğlenceli anılarımız var.Nasıl unuturum ben onları.
Hatta birkeresinde ölümden dönmüştük.Temmuzun ortasında tekne turuna çıkmıştık.Ve fırtına kopmuştu.Biz denizin ortasında ,tekne alabora olmak üzere, çığlıklar, ağlamalar... Biz zar zor sahile vardığımızda sahildeki tüm insanlar ellerinde battaniyelerle bizi bekliyordu. Gerçekten ucuz atlatmıştık.Şaka gibi.