GüLüMsE

Hepinize teşekkür ederim.Zamanla geçiyor.Sadece bazen hayat benimle dalga mı geçiyor diye düşünüyorum.İsyan etmiyorum.En azından elimden geldiğince.Ama bir rüyaymış gibi geliyor bazen hayat.
Aslında bu kadar özel bir şeyi buraya yazıp yazmamakta çok kararsız kaldım.Ama hayattan kesitlerde buda var.Buda yaşandı.Daha da neler yaşanacak.Bazen mutluluktan kelebekler uçuşsada içimde bazen de üzüntüden , ağlamaktan içimin çıktığı günler oluyor olacakta elbette.Buda hayata dair sonuçta.Neler yaşanıyor dünya üzerinde benim ki küçücük belki yanında.Ama gelde bunu içime anlat.Beynim ne kadar "hayırlısı buymuş ,sağlıklı olmaması daha mı iyi "desede sürekli, kalbime söz geçiremiyorum.Onun benim bir parçam olduğu gerçeğini değiştiremiyorum.Elbetteki depresyon falan geçirecek değilim ama üzülüyorum işte.Bilen akrabalarım tebrik ederim dediğinde gözlerimden süzülen yaşları engelleyemiyorum.
O kadar çok insanın başından geçmiş ki.Herkes sende yaşayınca döküyor eteğindeki taşları.Şimdi hepsinin birer çocuğu var.Biliyorum bende her derde deva zamanla iyileşeceğim.Benim de elbette çocuğum yada çocuklarım olacak.Ama şimdi biraz hüznümü yaşamak istiyorum.Çok mu mazoşistçe.Sanmam belkide sadece bu acı değil benim yaşamak istediğim.Şimdiye kadar tüm kaybettiklerim ve tüm talihsizliklerim .Hepsini yaşayıp ders çıkarmak istiyorum tekrar tekrar kendime.
İstiyorum ki bir daha yaşamın ne kadar güzel olduğunu hiç aklımdan çıkarmayayım.İstiyorum ki hiç bir gereksiz ayrıntıya takılıp kalmayayım.İstiyorum ki hep gülümseyeyim.
SANKİ MÜMKÜNMÜŞ GİBİ...