Nedense bugün içimi acıtan bir şey geldi aklıma.Yıllar önce bir iftar yemeği veriliyordu evimizde amcamlara.Tüm eşyalar özenle dolaptan çıkarılmıştı.Her zaman kullanılmayan bir çok şey o gece masadaydı.Masayı hazırlamasına yardım ettim annemin.Ne oldu orasını hatırlamıyorum ya babama ya benimle daima uğraşarak sinirlendiren kardeşime gene sinirlendim.Ve annemin elime tutuşturduğu sürahiyi sertçe sehpaya bıraktım.Çıt diye bir ses geldi sürahiden ve bütün su yere boşaldı.Sürahinin elimde sadece sapı kalmıştı.Ve başparmağımın hemen altı yarılmıştı.Hemen masadaki peçeteyi alıp sardım.O sırada annem geldi ama elimi farketmedi.Sürahiyi görünce "Naptın Ginger,o benim çeyizlik sürahimdi."dedi.Ama suratında öyle bir ifade vardı ki.Benim o anda kanayan elim bile o kadar acımamıştı.Yüreğim öylesine ezildiki onu hiç öyle görmemiştim.O suratındaki ifadeyi şimdi bile hatırladığımda gözlerim doluyor.Hiç kızmadı.Kızsa bana öfkeyle bağırsa belki o kadar üzülmezdim.Gözlerinde sadece çok sevdiği çok değer verdiği bir şeyi kaybetmenin acısı,hüznü vardı.Bende o yaralı yüreğimin sesini susturmak için elimden kaydı falan dedimsede kendimi rahatlatamadım.Evden bir çıkışım vardı kaçarcasına.O zamanlar amcamın kızı bizim karşımızdaki apartmanda oturuyordu.Benim sığınağımdı orası.Kapıyı çalıpta içeri girdiğimde hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.o yazık önce anlayamadı,sonra elimi farketti ve ondan dolayı ağladığımı düşündü.Biraz konuştuktan ve elim sarıldıktan sonra eve geçtim.Ama Annemin yüzüne bakabilmek ne mümkün.Özür diledim ama bir faydası olmuşmuydu bilemiyorum.Hala o anı düşününce içimde bir yerler acıyor.Suratındaki ifadeyi unutamıyorum.
Bazen bizim için önemsiz gibi görünen bazı şeyler çevremizdekiler için manevi anlamda bir önem taşıyabilir.O vazoyu kırdığım anı geri çevirebilmek için öyle çok şey feda edebilirdim ki.Ama nafile.Ne zamanı ne kaybedilenleri ne de kırılanları geri getirmek mümkün olmuyor.O sebeple yaşadığımız zamanın kıymetinin farkına varalım.Kimseyi incitmemeye gayret edelim.Özellikle benim gibi çabuk sinirlenen ve sonrasında da pişmanlık dehlizlerinde çırpınanlardansanız,lütfen dikkat edin.Hiç bir şeyin telafisi yok bence.İnsanın kalbine işleyen herşey orada duruyor.Affetseniz ve ya affedilseniz bile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder